Związki boru stosowane w antyseptyce to kwas borowy i boraks.

Kwas borowy

Kwas borowy (Maść borna, Borasol) jest słabą substancją antyseptyczną, działa jednak przeciwzapalnie i ściągająco. Jest skuteczny przeciwko pałeczce ropy błękitnej – wrażliwej na bor. Kwas borowy wskazany jest w wypryskach, oparzeniach, stłuczeniach, obrzękach i niewielkich ranach.

Preparaty zawierające kwas borowy nakładać można miejscowo na skórę w formie okładów, płukań i maści. Należy jednak pamiętać, że kwas borowy łatwo przenika przez uszkodzoną skórę i błony śluzowe do krwi (powyżej 90%), a zastosowany na dużą powierzchnię ciała może wywołać objawy zatrucia. Przy przewlekłym stosowaniu ulega kumulacji w organizmie.

Kwasu borowego nie należy stosować:

• u dzieci poniżej 11. roku życia,
• doustnie oraz do oczu,
• na rozległe rany i dużą powierzchnie skóry.

Czytaj też:

Jak zrealizować receptę na Atrauman Ag z dawkowaniem “co dwa dni zmiana opatrunku”? – Pytanie do redakcji

Środki antyseptyczne i odkażające cz.2: chlorheksydyna, etakrydyna, oktenidyna

Maść z neomycyną, polimyksyną B i bacytracyną – Ścieżka rekomendacji

Boraks

Boraks (w: Aphtin) to inny znany związek boru wykorzystywany w postaci roztworu do stosowania miejscowego w pleśniawkach lub bolesnych nadżerkach jamy ustnej, na narządach płciowych oraz do płukania gardła. Ma słabe działanie antyseptyczne, hamuje rozwój grzybów i bakterii. W połączeniu z salicylanami daje bardzo gorzkie połączenia – należy więc tego unikać w lekach do pędzlowania jamy ustnej.

Aphtin występuje jako preparat gotowy, ale może być także sporządzony według poniższej receptury:

Natrii tetraborici 4,0  Glycerini ad 20,0  M.f. sol.