Spis treści
Nazwa „Dipsacus” pochodzi od greckiego czasownika „spragniony”. Stanowi to nawiązanie do kształtu nasady liści, która ma kształt miski, a po deszczu napełnia się wodą, z której korzystają ptaki.
Surowce
Korzeń szczeci – Dipsaci radix
Liść szczeci – Dipsaci folium
Skład chemiczny
Substancjami czynnymi szczeci są fenolokwasy, irydoidy, triterpeny, saponiny i alkaloidy.
Działanie
Liść i korzeń szczeci może działać:
- bakteriobójczo,
- przeciwzapalnie,
- przeciwreumatycznie.
Zastosowanie poparte wynikami badań klinicznych
Brakuje badań klinicznych, które potwierdzałyby celowość stosowania korzenia i liścia szczeci.
Zastosowanie jako tradycyjny produkt leczniczy roślinny
Szczeć nie ma zastosowania według żadnych farmakopei i uznanych publikacji, dlatego nie może być stosowana jako tradycyjny produkt leczniczy.
Zastosowanie w medycynie ludowej
W medycynie ludowej korzeń i liść szczeci stosuje się w takich chorobach jak: borelioza (korzenie),[1] dna moczanowa, reumatyzm.
Interakcje
Nie są znane interakcje liścia i korzenia szczeci z lekami .
Bezpieczeństwo stosowania
Nie odnotowano działań niepożądanych po zastosowaniu szczeci.
Ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania, preparatów ze szczeci nie zaleca się do przyjmowania przez kobiety w ciąży i karmiące.
Przykładowe preparaty
Brak leków zawierających szczeć pospolitą na polskim rynku.
Piśmiennictwo:
- Goc A, Rath M: The anti-borreliae efficacy of phytochemicals and micronutrients: an update. Ther Adv Infect Dis, 2016. ⬏