Nazwa „Dipsacus” pochodzi od greckiego czasownika „spragniony”. Stanowi to nawiązanie do kształtu nasady liści, która ma kształt miski, a po deszczu napełnia się wodą, z której korzystają ptaki.

Surowce

Korzeń szczeci – Dipsaci radix

Liść szczeci – Dipsaci folium

Skład chemiczny

Substancjami czynnymi szczeci są fenolokwasy, irydoidy, triterpeny, saponiny i alkaloidy.

Działanie

Liść i korzeń szczeci może działać:

• bakteriobójczo,
• przeciwzapalnie,
• przeciwreumatycznie.

Zastosowanie poparte wynikami badań klinicznych

Brakuje badań klinicznych, które potwierdzałyby celowość stosowania korzenia i liścia szczeci.

Zastosowanie jako tradycyjny produkt leczniczy roślinny

Szczeć nie ma zastosowania według żadnych farmakopei i uznanych publikacji, dlatego nie może być stosowana jako tradycyjny produkt leczniczy.

Zastosowanie w medycynie ludowej

W medycynie ludowej korzeń i liść szczeci stosuje się w takich chorobach jak: borelioza (korzenie),^[1] dna moczanowa, reumatyzm.

Interakcje

Nie są znane interakcje liścia i korzenia szczeci z lekami .

Bezpieczeństwo stosowania

Nie odnotowano działań niepożądanych po zastosowaniu szczeci.

Ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania, preparatów ze szczeci nie zaleca się do przyjmowania przez kobiety w ciąży i karmiące.

Przykładowe preparaty

Brak leków zawierających szczeć pospolitą na polskim rynku.

Piśmiennictwo:

1. Goc A, Rath M: The anti-borreliae efficacy of phytochemicals and micronutrients: an update. Ther Adv Infect Dis, 2016. ⬏