W większości przypadków NLPZ podawane miejscowo ze względu na lepszą tolerancję są pierwszym wyborem w leczeniu bólu. W przypadku jednak, gdy pacjent skarży się na silny ból, czy takie działanie ma sens?
Wyniki przeglądu Cochrane wskazują, że niektóre NLPZ, np. ketoprofen i diklofenak, zastosowane w postaci żelu i plastrów działają umiarkowanie skutecznie w przypadku zwichnięć i skręceń. Czytamy w nim, że „zmniejszają ból o co najmniej połowę u około 1 na 2 osoby do 1 na 5 osób, jeśli stosowane są przez tydzień.”
Przy zapaleniu kości, stawów i kolan leki te podawane w postaciach miejscowych przez co najmniej 6-12 tygodni mogą zmniejszyć ból nawet o połowę w skali bólu, ale (co ważne) tylko u niewielkiej liczby osób. Nie są to wystarczające przesłanki do polecania preparatów z miejscowo działającymi NLPZ u pacjentów z dużym nasileniem bólu – ryzyko, że lek okaże się nieskuteczny jest duże.
Wnioski są takie, że ze względu na lepszą tolerancję leków przeciwbólowych podawanych miejscowo,[1] trzeba rozważyć ich zastosowanie w leczeniu bólu, jeśli nie są bezwzględnie przeciwwskazane (pamiętajmy, że przeciwwskazania dla NLPZ mogą obejmować też postacie miejscowe np. nadwrażliwość na NLPZ). Miejmy jednak na uwadze, że pacjentowi, który bardzo cierpi, przeciwbólowe leki podawane w postaci maści, żelu lub plastrów po prostu mogą nie pomóc i lepiej rozważyć inną alternatywę.
Więcej informacji: https://www.cochrane.org/pl/CD008609/czy-srodki-przeciwbolowe-stosowane-miejscowo-na-skore-naprawde-dzialaja
Piśmiennictwo
- Tieppo Francio V, Davani S, Towery C, Brown TL. Oral Versus Topical Diclofenac Sodium in the Treatment of Osteoarthritis. J Pain Palliat Care Pharmacother. 2017 Jun;31(2):113-120.⬏
