fbpx

Czy preparaty z inozytolem są skuteczne w leczeniu zespołu policystycznych jajników (PCOS)? – Wyjaśniamy!

Autor:
mgr farm.
Publikacja: 28/05/2024
Aktualizacja: 28/05/2024
Kapsułki powlekane.
Według przeglądu Cochrane z 2018 roku, z uwagi na niską jakość badań klinicznych, nie ma podstaw, by uznać inozytol za substancję zwiększającą prawdopodobieństwo ciąży u pacjentek z zespołem policystycznych jajników.

Spis treści

Treść tylko dla farmaceutów i techników farmaceutycznych.

Na rynku pojawiło się sporo produktów zawierających inozytol, są to między innymi suplementy diety takie jak Ovarin, Inofolic, Inofem, Ovulomed max czy Fertistim. Są one dedykowane kobietom starającym się zajść w ciążę. Ich ceny są niemałe, a producenci reklamują je jako preparaty wspomagające owulację, wyrównujące gospodarkę hormonalną i ułatwiające poczęcie. Część z nich jest także dedykowana kobietom borykającym się z zespołem policystycznych jajników. Czy takie działanie inozytolu zostało potwierdzone w badaniach klinicznych? Czy faktycznie preparaty z inozytolem mogą być skuteczne w przypadku tego schorzenia?

Krótka odpowiedź

Tak, preparaty na bazie inozytolu mogą być pomocne u kobiet z zespołem policystycznych jajników. Według dostępnych danych literaturowych zastosowanie inozytolu u tych kobiet może wspomagać wystąpienie spontanicznej owulacji, powodować obniżenie poziomu testosteronu a także wpływać na poprawę parametrów metabolicznych.

Wyjaśnienie

Zespół policystycznych jajników (ang. Policystic Ovary Syndrome – PCOS) to jednostka chorobowa, która jest najczęstszą przyczyną niepłodności u kobiet. Zauważ jednak, że niepłodność to niemożność zajścia w ciążę pomimo regularnego współżycia, która może być odwracalna, w przeciwieństwie do bezpłodności, która jest trwałą niemożnością zostania rodzicem. PCOS często jest diagnozowany już w okresie dojrzewania, a charakteryzuje się przede wszystkim zaburzeniami owulacji i hiperandrogenizmem. U kobiet cierpiących na PCOS często współistnieją problemy z gospodarką węglowodanową, najczęściej w postaci insulinooporności.

Inozytol wytwarzany w organizmie stanowi jednostkę budulcową fosfolipidów błony komórkowej, przy czym jego poszczególne stereoizomery różnią się aktywnością farmakologiczną. Najpowszechniejszą formą inozytolu jest mio-inozytol, który występuje głównie w OUN oraz D-chiro-inozytol. U zdrowych kobiet stosunek obu form w osoczu wynosi 40:1.[1]

Stereoizomery inozytolu.
Stereoizomery inozytolu.

Według przeglądu literatury mio-inozytol stosowany u pacjentek z PCOS poprawia funkcjonowanie jajników oraz płodność, a także zmniejsza nasilenie hiperandrogenizmu, trądziku czy hirsutyzmu. Poprzez poprawę parametrów metabolicznych i hormonalnych znajduje zastosowanie jako środek poprawiający spontaniczną owulację u kobiet z PCOS.[2]

W badaniu klinicznym z 2007 roku kobietom z PCOS podawano mio-inozytol w dawce 2 g w połączeniu z  kwasem foliowym. Badanie trwało 6 miesięcy. U kobiet zaobserwowano poprawę długości cykli miesiączkowych, a także zaobserwowano spadek poziomu testosteronu. Autorzy badania uznali inozytol za bezpieczny środek wspomagający owulację u kobiet z PCOS.[3]

Metaanaliza 6 badań klinicznych z 2019 roku wykazała, że mio-inozytol w ilości 2–4 g na dobę wykazuje porównywalną skuteczność do metforminy w zakresie poprawy insulinooporności, stężenia insuliny na czczo, poziomu androgenów i BMI, z jednoczesnym mniejszym ryzykiem wystąpienia działań niepożądanych. Również połączenie mio-inozytolu z kwasem foliowym miało podobną skuteczność co metformina.[4]

Jednakże według przeglądu Cochrane z 2018 roku nie ma podstaw, by uznać inozytol jako składnik zwiększający prawdopodobieństwo ciąży u kobiet z PCOS. Według autorów dostępne badania kliniczne są zbyt niskiej jakości.[5]

Suplementacja inozytolem jest postępowaniem bezpiecznym. Dane z badań klinicznych wskazują jedynie na występowanie łagodnych działań niepożądanych, takich jak nudności, wzdęcia czy łagodna bezsenność. Inozytol jest także bezpieczny u kobiet w ciąży.[6]

Piśmiennictwo

  1. Facchinetti, F., Unfer, V., Dewailly, D., Kamenov, Z. A., Diamanti-Kandarakis, E., Laganà, A. S., … & Soulage, C. O. (2020). Inositols in polycystic ovary syndrome: An overview on the advances. Trends in Endocrinology & Metabolism, 31(6), 435-447.
  2. Kamenov, Z. i Gateva, A. (2020). Inositols in PCOS. Molecules, 25(23), 5566.
  3. Papaleo, E., Unfer, V., Baillargeon, J. P., De Santis, L., Fusi, F., Brigante, C., Marelli, G., Cino, I., Redaelli, A., & Ferrari, A. (2007). Myo-inositol in patients with polycystic ovary syndrome: a novel method for ovulation induction. Gynecological endocrinology : the official journal of the International Society of Gynecological Endocrinology, 23(12), 700–703. https://doi.org/10.1080/09513590701672405
  4. Facchinetti, F., Orrù, B., Grandi, G., Unfer, V. (2019). Short-term effects of metformin and myo-inositol in women with polycystic ovarian syndrome (PCOS): a meta-analysis of randomized clinical trials. Gynecological endocrinology : the official journal of the International Society of Gynecological Endocrinology, 35(3), 198–206. https://doi.org/10.1080/09513590.2018.1540578
  5. Showell, M. G., Mackenzie-Proctor, R., Jordan, V., Hodgson, R., & Farquhar, C. (2018). Inositol for subfertile women with polycystic ovary syndrome. Cochrane Database of Systematic Reviews. doi:10.1002/14651858.cd012378.pub
  6. Carlomagno, G., & Unfer, V. (2011). Inositol safety: clinical evidences. European review for medical and pharmacological sciences, 15(8), 931–936.
Subskrybuj
Powiadom o
0 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments
FB
Twitter/X
LinkedIn
WhatsApp
Email
Wydrukuj

Zobacz też

Inne o wskazaniach:

Redakcja portalu
Redakcja portalu
Redakcja portalu
0
Wyraź swoje zdanie i dodaj komentarz :)x

Zaloguj się