| Inhibitory SGLT2 | Diuretyki |
|---|---|
| kanagliflozyna (Invokana) dapagliflozyna (Edistride, Forxiga) empagliflozyna (Jardiance) ertugliflozyna (Steglatro) | Diuretyki pętlowe – sulfonamidowe: furosemid (Furosemid, Furosemide, Furosemidum) torasemid (Diured, Diuver, Toramide, Torsemed, Trifas) Diuretyki tiazydowe: hydrochlorotiazyd (Hydrochlorothiazide Aurovitas/Orion, Hydrochlorothiazidum Polpharma) Diuretyki tiazydopodobne – sulfonamidowe: klopamid (Clopamid VP) chlortalidon (Hygroton) indapamid (Diuresin SR, Indapamide, Indapamidum, Indapen SR, Indapres, Indix SR, Ipres long, Tertensif SR) Diuretyki oszczędzające potas – antagoniści aldosteronu: spironolakton (Finospir, Ismian, Spironol, Verospiron) kanrenon (Aldactone) eplerenon (Eleveon, Enplerasa, Eplenocard, Espiro, Inspra, Nonpres) finerenon (Kerendia) |
Jest prawdopodobne, że inhibitorami kotransportera sodowo-glukozowego-2 działają addytywnie z diuretykami, w związku z czym mogą powodować odwodnienie lub niedociśnienie.
Mechanizm interakcji
Inhibitory kontransportera sodowo-glukozowego 2 zmniejszają wchłanianie zwrotne glukozy z filtracji kłębuszkowej w proksymalnym kanaliku nerkowym z jednoczesnym zmniejszeniem wchłaniania zwrotnego sodu. Prowadzi to do wydalania glukozy z moczem i osmozy diuretycznej. Ze względu na mechanizm działania inhibitory SGLT2 mogą nasilać działanie moczopędne tiazydów i diuretyków pętlowych i w konsekwencji powodować odwodnienie i niedociśnienie. Z drugiej strony zmniejszanie ciśnienie tętniczego jest jednym z mechanizmów działania kardioprotekcyjnego. Jest to interakcja pożądana.
Wnioski z badań
W jednoośrodkowym badaniu pierwszej fazy przeprowadzonym z udziałem zdrowych ochotników podawano jednocześnie kanagliflozynę z hydrochlorotiazydem. Zaobserwowano 12% wzrost AUC i 15% wzrost stężenia maksymalnego kanagliflozyny.[1]
Badania interakcji przeprowadzone wśród zdrowych ochotników, przy podaniu jednodawkowym, pokazują, że hydrochlorotiazyd nie zmienia farmakokinetyki dapagliflozyny ani dapagliflozyna nie zmienia farmakokinetyki hydrochlorotiazydu.[2]
Producent podaje, że badania interakcji sugerują brak wpływu torasemidu i hydrochlorotiazydu na farmakokinetykę empagliflozyny.[3]
Badanie z udziałem 7000 pacjentów z cukrzycą typu 2 i wysokim ryzykiem sercowo-naczyniowym wykazało, że empagliflozyna zmniejsza ryzyko zgonu z przyczyny sercowo-naczyniowej.[4] Podobne obserwacje przyniosło badanie wpływu kanagliflozyny. Pacjenci mieli mniejsze ryzyko wystąpienia incydentów sercowo-naczyniowych.[5]
Proponowana interwencja
Inhibitory kontransportera sodowo-glukozowego 2 zwiększają diurezę, co może skutkować nieznacznym obniżeniem ciśnienia tętniczego. Efekt ten jest wyraźniejszy u pacjentów z bardzo dużym stężeniem glukozy w osoczu. Obniżenie ciśnienia jest korzystne. Jest jednym z mechanizmów zmniejszających ryzyko sercowo naczyniowe. Należy zachować ostrożność przy stosowaniu inhibitorów SGLT2 z diuretykami, zwłaszcza diuretykami pętlowymi i tiazydami, szczególnie u pacjentów, u których obniżenie ciśnienia indukowane inhibitorami SGLT2 mogłoby stanowić ryzyko. Chodzi o pacjentów leczonych na nadciśnienie, pacjentów z hipotensją w wywiadzie oraz pacjentów w podeszłym wieku. Należy też przekazać pacjentom, że przy terapii inhibitorami SGLT2 oraz diuretykami ważne jest przyjmowanie odpowiednich ilości płynów. Objawy związane z nadmierną utratą płynów to zawroty głowy związane ze zmianą pozycji ciała, niedociśnienie ortostatyczne, niedociśnienie tętnicze, stan przedomdleniowy i omdlenia. Wzrost AUC i CMAX obserwowane dla kanagliflozyny w połączeniu z hydrochlorotiazydem nie wydają się istotne klinicznie. Nie ma konieczności dostosowania dawki kanagliflozyny w takim przypadku. Ponadto kanagliflozyna niezbyt często może powodować podwyższone stężenie potasu, szczególnie u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek. Należy ją stosować ostrożnie również z lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas.
Piśmiennictwo
- Devineni, D., Vaccaro, N., Polidori, D., Rusch, S., & Wajs, E. (2014). Effects of hydrochlorothiazide on the pharmacokinetics, pharmacodynamics, and tolerability of canagliflozin, a sodium glucose co-transporter 2 inhibitor, in healthy participants. Clinical therapeutics, 36(5), 698–710. Pełny tekst⬏
- AstraZeneca AB. (2022). ChPL Forxiga. www.ema.europa.eu. Pełny tekst⬏
- Boehringer Ingelheim International GmbH. (2022). ChPL Jardiance. www.ema.europa.eu. Pełny tekst⬏
- Zinman, B., Wanner, C., Lachin, J. M., Fitchett, D., Bluhmki, E., Hantel, S., Mattheus, M., Devins, T., Johansen, O. E., Woerle, H. J., Broedl, U. C., Inzucchi, S. E., & EMPA-REG OUTCOME Investigators (2015). Empagliflozin, Cardiovascular Outcomes, and Mortality in Type 2 Diabetes. The New England journal of medicine, 373(22), 2117–2128. Pełny tekst⬏
- Neal, B., Perkovic, V., Mahaffey, K. W., de Zeeuw, D., Fulcher, G., Erondu, N., Shaw, W., Law, G., Desai, M., Matthews, D. R., & CANVAS Program Collaborative Group (2017). Canagliflozin and Cardiovascular and Renal Events in Type 2 Diabetes. The New England journal of medicine, 377(7), 644–657. Pełny tekst⬏