| Loperamid | Leki przeciwdepresyjne |
|---|---|
| loperamid (Stoperan, Laremid, Imodium instant) | citalopram (Cital, Citabax, Citaxin) escitalopram (Mozarin, Elicea, Escipram) wenlafaksyna (Venlectine, Faxolet, Efectin, Velaxin) sertralina (Asertin, Asentra, Setaloft, Zoloft) amitryptylina (Amitriptylinum VP) |
Podczas stosowania loperamidu z lekami przeciwdepresyjnymi może zwiększać się ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu serca, w tym wydłużenia odstępu QT.
Mechanizm interakcji
Interakcja loperamidu z lekami przeciwdepresyjnymi polega na nakładaniu się efektu kardiotoksycznego, co zwiększa ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu serca, w tym wydłużenia odstępu QT oraz zagrażającemu życiu częstoskurczu komorowego tzw. ‘torsade de pointes’.
Loperamid (w wysokich dawkach) efekt wydłużenia odstępu QT wywołuje prawdopodobnie na skutek blokowania kanałów potasowych i sodowych serca.
Ryzyko wystąpienia częstoskurczu komorowego podczas stosowania loperamidu równocześnie z lekami przeciwdepresyjnymi jest większe niż ryzyko podczas stosowania tych leków osobno.
Wnioski z badań
W jednym z przeglądów systematycznych opisano kilka przypadków wydłużenia odstępu QT oraz wystąpienia ‘torsades de pointes’ u dorosłych stosujących citalopram w dawkach w przedziale 20-60 mg dziennie. Według literatury naukowej stosowanie citalopramu jednak nie zwiększa ryzyka wydłużenia odstępu QT (>400 ms) w sposób istotny klinicznie.
Dowody pochodzące z badań klinicznych z randomizacją sugerują, że escitalopram nie zwiększa ryzyka wydłużenia odstępu QT w sposób istotny klinicznie.
Dane obserwacyjne wskazują jednak, że citalopram oraz escitalopram zwiększyły w sposób istotny klinicznie ryzyko wystąpienia wydłużenia odstępu QT u pacjentów dializowanych. W przypadku obydwu leków zauważono zależność – im wyższa stosowana dawka, tym większe wydłużenie odstępu QT.[1]
Dowody niskiej jakości z badań obserwacyjnych sugerują, że wenlafaksyna może zwiększać ryzyko śmierci u pacjentów z chorobami układu sercowo-naczyniowego, u pacjentów dializowanych lub u pacjentów nadużywających wenlafaksyny. U pacjentów bez chorób układu sercowo-naczyniowego nie stwierdzono takiej prawidłowości.[1]
Według dowodów niskiej jakości, sertralina wydłuża odstęp QT jednak nie jest to związane ze zwiększeniem ryzyka nagłej śmierci. W przypadku amitryptyliny dostępne są sprzeczne wnioski z różnych badań. Według dowodów bardzo niskiej jakości amitryptylina nie zwiększa odstępu QT, natomiast dowody niskiej jakości z badań obserwacyjnych sugerują, że amitryptylina wydłuża odstęp QT, jednak prawdopodobnie nie w sposób istotny klinicznie.[1]
W literaturze naukowej nie są dostępne badania dotyczące jednoczesnego stosowania loperamidu oraz leków przeciwdepresyjnych.
Proponowana interwencja
Nie istnieją publikacje, który oceniałyby ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu serca podczas stosowania loperamidu razem z lekami przeciwdepresyjnymi, stąd też brak jest podstaw do rutynowego interweniowania w sytuacji stosowania obydwu leków na raz. Wygląda na to, że stosowanie leków przeciwdepresyjnych oraz loperamidu w standardowych, zaleconych dawkach nie wymaga interwencji, jednak szczególną uwagą powinni zostać objęci pacjenci z chorobami układu sercowo-naczyniowego, dializowani lub nadużywający leków przeciwdepresyjnych, u których ryzyko wystąpienia kardiotoksyczności w wyniku interakcji jest wyższe.
Piśmiennictwo