Inulina – jest to naturalnie występujący polisacharyd produkowany przez wiele rodzajów roślin. Jest naturalnym prebiotykiem. Należy do fruktanów, polimerów fruktozy. Nie wchłania się z przewodu pokarmowego, po spożyciu zostaje w całości przetransportowana do jelita grubego, gdzie stanowi pożywkę dla bakterii jelitowych, przyczyniając się do prawidłowego rozwoju korzystnej flory jelitowej. Występuje m.in. w pszenicy, cebuli, bananach, czosnku, szparagach, czy cykorii i stanowi dla nich materiał zapasowy oraz reguluje odporność na zimno. Na skalę przemysłową pozyskiwana jest głównie z cykorii.

Ze względu na specyficzne wiązania między monomerami, inulina nie jest trawiona przez enzymy ludzkiego układu pokarmowego. Dzięki temu można uznać ją za produkt dietetyczny, ponieważ posiada niską wartość kaloryczną, ponadto daje uczucie sytości (jako błonnik rozpuszczalny, pęcznieje w żołądku). Nie zmienia właściwości potraw, ponieważ nie ma charakterystycznego zapachu ani smaku (ma delikatnie słodki smak, jest dużo mniej słodka od zwykłego cukru). Oprócz korzystnego wpływu na rozwój potrzebnych bakterii jelitowych, inulina wykazuje również inne działanie zdrowotne, a mianowicie zwiększa wchłanianie wapnia i magnezu, co można zaliczyć profilaktyki osteoporozy. Osoby ze skłonnościami do wzdęć powinni zachować ostrożność i wdrażać ten produkt do swojej diety stopniowo.

Inulina znajduje również zastosowania w medycynie do pomiaru współczynnika przesączania kłębuszkowego (GFR, ang. glomerular filtration rate). Związek ten jest całkowicie filtrowany przez kłębuszek nefronu, jednak nie ulega ponownej absorpcji ani wydzielaniu do nefronu. Dzięki temu wyznaczony klirens inuliny jest dość dokładną miarą GFR.