Molnupirawir jest przedstawicielem grupy leków przeciwwirusowych, będących nukleozydowymi lub nukleotydowymi inhibitorami polimeraz kwasów nukleinowych. Do leków o podobnym mechanizmie działania należy na przykład acyklowir. Leki te ze względu na swoje podobieństwo strukturalne po przekształceniu w organizmie do aktywnych form zostają mylnie wbudowane w wirusowy DNA lub RNA. Stanowią zatem substraty dla wirusowej polimerazy, enzymu katalizującego syntezę kwasu nukleinowego. W przypadku acyklowiru skutkuje to zakończeniem syntezy łańcucha DNA wirusa i hamuje jego replikację. (Patrz: “Acyklowir – Ścieżka rekomendacji”.)
Molnupirawir jest prolekiem metabolizowanym do analogu rybonukleozydu N-hydroksycytydyny (NHC), który w komórkach ulega fosforylacji z wytworzeniem farmakologicznie czynnego trifosforanu (NHC-TP). Wirusowa polimeraza RNA wbudowuje lek do genomu wirusa. Molnupirawir nie prowadzi jednak do zahamowania syntezy łańcucha RNA. Wirus namnaża się dalej, w wyniku czego dochodzi do tak zwanej katastrofy błędów. Wytworzone białka zawierają zbyt wiele mutacji, aby wirus mógł funkcjonować. Molnupirawir prowadzi zatem do letalnej mutagenezy wirusa.[1]
Poniższy schemat obrazuje mechanizm działania molnupirawiru.[1]

Piśmiennictwo
- Malone, B., & Campbell, E. A. (2021). Molnupiravir: coding for catastrophe. Nature structural & molecular biology. pełny tekst⬏⬏