W medycynie ludowej, zarówno krajów Europy, jak i Dalekiego Wschodu, była to roślina wykorzystywana do tamowania krwawień, łagodzenia stanów zapalnych układu pokarmowego i leczenia wrzodów. W Alzacji wchodzi w skład wiązek ziół, poświęcanych w święto Wniebowzięcia.
Surowce
Korzeń krwiściągu – Sanguisorbae radix
Skład chemiczny
Substancjami czynnymi krwiściągu są garbniki, saponiny i fenolokwasy.
Działanie
Korzeń krwiściągu ma działanie:
- ściągające,
- przeciwzapalne.
Zastosowanie poparte wynikami badań klinicznych
Brakuje badań klinicznych potwierdzających celowość stosowania korzenia krwiściągu.
Zastosowanie jako tradycyjny produkt leczniczy roślinny
Korzeń krwiściągu nie ma monografii EMA i nie może być stosowany jako tradycyjny lek roślinny.
Zastosowanie w medycynie ludowej
Korzeń krwiściągu w medycynie ludowej stosuje się na takie dolegliwości jak: krwawienia, stany zapalne przewodu pokarmowego, hemoroidy, stany skurczowe mięśni gładkich dróg żółciowych.[1]
Interakcje
Nie są znane interakcje preparatów z korzeni krwiściągu z lekami.
Bezpieczeństwo stosowania
Z powodu braku dostępnych badań klinicznych preparaty z korzenia krwiściągu nie są zalecane kobietom w ciąży i karmiącym.
Przykładowe preparaty
Na polskim rynku nie są dostępne leki zawierające krwiściąg lekarski. Krwiściąg dostępny jest jedynie jako produkt kosmetyczny, np. Krwiściąg lekarski (Flos).
Piśmiennictwo
- Ożarowski A, Jaroniewski W: Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie. Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, Warszawa 1987.⬏
