Łupież pstry to ostre, samoistnie ustępujące powierzchniowe zakażenie grzybicze naskórka wywołane przez gatunki Malassezia spp. Charakteryzuje się występowaniem najpierw dużej zmiany skórnej, zwykle na klatce piersiowej, szyi i owłosionej skórze głowy. Po około 2 tygodniach przechodzi w mniejsze, owalne lub okrągłe, łuszczące się zmiany. Objawy ustępują po około 6 tygodniach.

W leczeniu postaci łagodnej używa się miejscowo kremów i szamponów zawierających leki przeciwgrzybicze (ekonazol, ketokonazol), żeli z terbinafiną lub szamponów i preparatów na skórę z cyklopiroksem. Leczenie doustnymi środkami przeciwgrzybicznymi (itrakonazol, flukonazol) jest wdrażane, dopiero kiedy leczenie miejscowe nie przyniosło efektów, a zmiany są bardzo rozległe. W przypadku leczenia doustnego zaleca się ćwiczenia fizyczne godzinę po zażyciu leku przez pacjenta w celu zwiększenia przejścia substancji aktywnej razem z potem na powierzchnię skóry oraz unikanie kąpieli przez kilka godzin.^[1][2]

Piśmiennictwo

1. DermNet NZ: Pityriasis versicolor [dostęp 20.10.2017]⬏
2. Brzeziński P., Atypowe postaci łupieżu pstrego, 2013, pełny tekst⬏