Recepta transgraniczna to recepta na produkt leczniczy lub wyrób medyczny wystawiona przez osobę uprawnioną do wystawiania recept w państwie należącym do UE lub państwie członkowskim EFTA podlegająca realizacji w innym państwie UE, w którym recepta jest realizowana.[1]
Recepta transgraniczna zawiera co najmniej następujące dane:
- imię lub imiona i nazwisko pacjenta,
- datę urodzenia pacjenta,
- imię lub imiona i nazwisko osoby wystawiającej receptę,
- kwalifikacje zawodowe osoby wystawiającej receptę (tytuł zawodowy),
- dane do bezpośredniego kontaktu osoby wystawiającej receptę (adres poczty elektronicznej, numer telefonu lub faksu, wraz z prefiksem międzynarodowym),
- dane dotyczące adresu miejsca udzielenia świadczenia oraz oznaczenie państwa, w którym recepta została wystawiona,
- nazwę powszechnie stosowaną (międzynarodową) w przypadku produktu leczniczego,
- nazwę własną, jeżeli przepisany produkt jest biologicznym produktem leczniczym lub osoba wystawiająca receptę uważa, że jest ona niezbędna ze względów medycznych – w takim przypadku na recepcie zwięźle podaje powody użycia nazwy własnej,
- postać,
- moc,
- ilość,
- sposób dawkowania,
- datę wystawienia recepty,
- podpis własnoręczny osoby wystawiającej.
Na recepcie transgranicznej nie może być przepisany produkt leczniczy o kategorii dostępności Rpw.
Recepta transgraniczna jest realizowana pełnopłatnie.
Jeżeli recepta transgraniczna nie została zrealizowana w innym państwie członkowskim, to może zostać zrealizowana w Polsce pełnopłatnie lub jeżeli spełnia wszystkie wymagania recepty refundowanej, to również jako recepta refundowana.
Recepta wystawiona w innym państwie niż Rzeczpospolita Polska niebędąca receptą transgraniczną (recepta zagraniczna spoza UE) jest realizowana za pełną odpłatnością, jeżeli zawiera następujące dane:
- imię lub imiona i nazwisko pacjenta,
- adres pacjenta,
- nazwę powszechnie stosowaną (międzynarodową) albo nazwę handlową,
- postać,
- moc,
- ilość,
- datę wystawienia recepty,
- dane osoby wystawiającej receptę w formie nadruku lub pieczęci i podpis osoby wystawiającej receptę.
Zobacz też:
Przepisy nie określają, w jakim języku recepty mają być wystawione. Recepty transgraniczne i recepty z państw spoza Unii i EFTA wystawiane są w postaci papierowej.
Recepty dla cudzoziemców mogą też być wystawione w Polsce. (Patrz: “Farmaceuta, lekarz, pielęgniarka i położna – na co może wystawić receptę i zapotrzebowanie? [tabela]”.) Jeżeli pacjent posiada kartę EKUZ lub poświadczenie z NFZ to recepta może zostać wystawiona jako recepta refundowana. Na takiej recepcie musi się znaleźć seria i numer paszportu albo innego dokumentu stwierdzającego tożsamość, o ile pacjent nie posiada numeru PESEL.
Prócz danych pacjenta recepta refundowana wystawiona dla pacjenta posługującego się kartą EKUZ lub poświadczeniem NFZ musi też zawierać informację o państwie, w którym znajduje się instytucja właściwa dla pokrycia kosztów leczenia pacjenta wyrażoną symbolem tego państwa. Dane te osoba realizująca receptę może uzupełnić na podstawie okazanych przez pacjenta dokumentów.[2]
Piśmiennictwo
- Ustawa z dnia 6 września 2001 r. Prawo Farmaceutyczne tekst jednolity pełny tekst .pdf⬏
- Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 13 kwietnia 2018 r. w sprawie recept pełny tekst .pdf⬏
Aktualnie, na recepcie transgranicznej nie mogą być przepisane produkty lecznicze recepturowe, preparaty zawierające środki odurzające lub substancje psychotropowe oraz produkty lecznicze o kategorii dostępności „Rpz”.