W medycynie ludowej ślaz dziki znany jest od dawna jak środek na przeziębienia i infekcje. Dawniej ziele ślazu spożywano jako jarzynę – z młodych liści i pędów robiono zupę ziołową, dodawano je do sałatek i surówek. Obecnie, oprócz zastosowania w lecznictwie, ślaz wykorzystuje się w kosmetologii jako środek niwelujący oznaki starzenia.
Surowce
Kwiat ślazu – Malvae sylvestris flos
Skład chemiczny
Kwiat ślazu dzikiego jest surowcem śluzowym. Poza tym w surowcu znajdują się glikozydy antocyjanowe, flawonoidy i fenolokwasy.[1]
Działanie
Kwiat ślazu ma działanie:
- osłaniające (niepotwierdzone badaniami naukowymi),
- zmiękczające (niepotwierdzone badaniami naukowymi),
- przeciwkaszlowe (zaobserwowane w badaniach na zwierzętach, w badaniach klinicznych działania preparatu, którego jednym ze składników był kwiat ślazu, obserwowano łagodzenie kaszlu).[1]
Zastosowanie poparte wynikami badań klinicznych
Brakuje badań klinicznych, które potwierdzałyby celowość stosowania kwiatu ślazu.
Zastosowanie jako tradycyjny produkt leczniczy roślinny
Kwiat ślazu dzikiego może być stosowany w leczeniu takich dolegliwości jak:
- podrażnienie jamy ustnej lub gardła i suchy kaszel – kwiat ślazu dzikiego działa powlekająco i wykrztuśnie,
- dolegliwości żołądkowo-jelitowe, na przykład: zaparcia, biegunki.[2]
Zastosowanie w medycynie ludowej
W medycynie ludowej kwiat ślazu stosuje się w takich schorzeniach jak: rany, owrzodzenia, egzemy i wyprysku.
Interakcje
Nie są znane interakcje kwiatów ślazu z lekami.
Bezpieczeństwo stosowania
Nie odnotowano działań niepożądanych po zastosowaniu kwiatów ślazu.
Według monografii EMA, ze względu na brak badań klinicznych potwierdzających bezpieczeństwo stosowania kwiatów ślazu, nie zaleca się przyjmowania surowca przez kobiety w ciąży i karmiące oraz podawania dzieciom do 12. roku życia.[2]
Przykładowe preparaty
Na polskim rynku są dostępne leki zawierające ślaz dziki, takie jak:
- Kwiat ślazu (FLOS) – zioła do zaparzania (do stosowania pomocniczo w suchym kaszlu wynikającym z podrażnienia śluzówki jamy ustnej i gardła jako środek powlekający).
Piśmiennictwo
