Synonimy: sangre de grado, blood of the dragon, dragon’s blood
Croton lechleri, popularnie określana jako smocza krew, to drzewo występujące w lasach deszczowych Ameryki Południowej i Środkowej. Nazwa pochodzi od czerwonego zabarwienia soku, który pojawia się po zdrapaniu kory lub na skutek ścinania drzewa. Jeden ze składników soku, znany jako crofelemer, jest lekiem zatwierdzonym przez FDA do leczenia biegunki niezakaźnej u pacjentów z HIV i AIDS.
Działanie i zastosowanie smoczej krwi
Składnikami soku Croton lechleri są alkaloidy, flawonoidy, diterpeny i katechiny. Badania in vitro i na zwierzętach wskazują na działanie przeciwbakteryjne, przeciwbólowe, przeciwzapalne, antyoksydacyjne i immunomodulujące. Przeprowadzone badania kliniczne wskazują na skuteczność smoczej krwi w opryszczce narządów płciowych, biegunce u pacjentów zakażonych wirusem HIV i występującej u osób podróżujących. Potencjalnie preparaty ze smoczą krwią mogą łagodzić objawy ukąszeń owadów i redukować ból u pacjentów z zespołem jelita drażliwego.
Skuteczność smoczej krwi potwierdzona w badaniach klinicznych
Badania kliniczne wskazują, że smocza krew może być skuteczna w leczeniu takich wskazań jak:
- Opryszczka narządów płciowych – wieloośrodkowe podwójnie zaślepione badanie kliniczne II fazy wykazało, że stosowanie miejscowo maści zawierającej wyizolowany składnik smoczej krwi – crofelemer – 3 razy dziennie przez 21 dni pozwala na zmniejszenie zmian chorobowych w obrębie narządów płciowych u pacjentów z AIDS.[1]
- Biegunka związana z zakażeniem HIV – podwójnie zaślepione badanie kliniczne III fazy wykazało, że przyjmowanie crofelemeru wyizolowanego ze smoczej krwi w ilości 125 mg 2 razy na dobę przez 4 tygodnie przyczynia się do redukcji liczby oddawanych stolców i poprawy ich konsystencji u 17,6% pacjentów w porównaniu z poprawą u 8% uczestników otrzymujących placebo. Stosowanie preparatu było dobrze tolerowane, nie wpływało na odpowiedź immunologiczną pacjentów zakażonych wirusem HIV i było porównywalnie bezpieczne do placebo.[2]
- Biegunka podróżnych – podwójnie zaślepione badanie kliniczne z randomizacją z udziałem 184 uczestników wykazało, że stosowanie crofelemeru otrzymanego ze smoczej krwi w ilości 125, 250 lub 500 mg 4 razy na dobę przez dwa dni skracało czas trwania biegunki średnio o 21%.[3]
Niewystarczające dowody na skuteczność smoczej krwi
Według wstępnych badań klinicznych miejscowe stosowanie balsamu zawierającego smoczą krew łagodziło objawy ukąszenia owadów, takie jak ból, swędzenie, zaczerwienienie i obrzęk.
Pojedyncze badania kliniczne wskazują, że stosowanie crofelemeru pozyskiwanego ze smoczej krwi u pacjentów z zespołem jelita drażliwego z przeważającą biegunką nie przyczynia się do zmniejszenia częstości wypróżnień ani poprawy konsystencji stolca. U niektórych pacjentów obserwowano jednak niewielką redukcję bólu.[4][5]
Bezpieczeństwo stosowania smoczej krwi
W badaniach klinicznych, w których stosowano wyizolowany składnik smoczej krwi był on dobrze tolerowany. U niektórych pacjentów występowały łagodne zaburzenia żołądkowo-jelitowe i ból głowy. Smocza krew nie wchodzi w klinicznie istotne interakcje z lekami ani żywnością.
Preparaty dostępne na rynku zawierające smoczą krew
Nie znaleźliśmy preparatów ze smoczą krwią w asortymencie aptek, a jedynie na stronach internetowych, głównie zagranicznych. Wybrane suplementy diety zostały przedstawione w poniższej tabeli.
Wybrane suplementy zawierające smoczą krew:
| Nazwa preparatu | Zawartość smoczej krwi w sugerowanej dawce dobowej | Opis producenta |
| Sangre de drago HerbaVis | 30 ml na 30 ml produktu (1 ml dziennie) | Suplement diety do stosowania zewnętrznego na rany, odciski, kurzajki, ukąszenia oraz wewnętrznie w celu wzmacniania odporności i pomocy w problemach żołądkowych. |
| Energy Drags Imun | 30 ml na 30 ml produktu (0,5 ml 1-3 razy dziennie) | Suplement diety wspomagający układ immunologiczny i regenerację organizmu, polecany osobom zmagającym się z chorobami układu oddechowego, grypą, infekcjami wirusowymi, anemią i parodontozą. |
Piśmiennictwo
- Orozco-Topete, R., Sierra-Madero, J., Cano-Dominguez, C., Kershenovich, J., Ortiz-Pedroza, G., Vazquez-Valls, E., Garcia-Cosio, C., Soria-Cordoba, A., Armendariz, A. M., Teran-Toledo, X., Romo-Garcia, J., Fernandez, H., Rozhon, E. J. (1997). Safety and efficacy of Virend for topical treatment of genital and anal herpes simplex lesions in patients with AIDS. Antiviral research, 35(2), 91–103. https://doi.org/10.1016/s0166-3542(97)00015-6⬏
- Macarthur, R. D., Hawkins, T. N., Brown, S. J., Lamarca, A., Clay, P. G., Barrett, A. C., Bortey, E., Paterson, C., Golden, P. L., Forbes, W. P. (2013). Efficacy and safety of crofelemer for noninfectious diarrhea in HIV-seropositive individuals (ADVENT trial): a randomized, double-blind, placebo-controlled, two-stage study. HIV clinical trials, 14(6), 261–273. https://doi.org/10.1310/hct1406-261⬏
- DiCesare, D., DuPont, H. L., Mathewson, J. J., Ashley, D., Martinez-Sandoval, F., Pennington, J. E., Porter, S. B. (2002). A double blind, randomized, placebo-controlled study of SP-303 (Provir) in the symptomatic treatment of acute diarrhea among travelers to Jamaica and Mexico. The American journal of gastroenterology, 97(10), 2585–2588. https://doi.org/10.1111/j.1572-0241.2002.06027.x⬏
- Mangel, A. W., Chaturvedi, P. (2008). Evaluation of crofelemer in the treatment of diarrhea-predominant irritable bowel syndrome patients. Digestion, 78(4), 180–186. https://doi.org/10.1159/000185719⬏
- Nee, J., Salley, K., Ludwig, A. G., Sommers, T., Ballou, S., Takazawa, E., Duehren, S., Singh, P., Iturrino, J., Katon, J., Lee, H. N., Rangan, V., Lembo, A. J. (2019). Randomized Clinical Trial: Crofelemer Treatment in Women With Diarrhea-Predominant Irritable Bowel Syndrome. Clinical and translational gastroenterology, 10(12), e00110. https://doi.org/10.14309/ctg.0000000000000110⬏
