Pytanie
Antybiotyki różnią się między sobą spektrum działania przeciwbakteryjnego. Czy jest zasadne polecanie probiotyku każdemu pacjentowi kupującemu antybiotyk?
Krótka odpowiedź
Każdy antybiotyk może być przyczyną biegunki, dlatego zasadne jest przyjmowanie probiotyków o udokumentowanej skuteczności przy każdej antybiotykoterapii, zwłaszcza biorąc pod uwagę duże bezpieczeństwo ich stosowania.
Wyjaśnienie
Antybiotyki i chemioterapeutyki zmniejszają bioróżnorodność mikrobioty jelitowej, powodując częściowe wyjałowienie przewodu pokarmowego. Następstwem zaburzeń równowagi w naturalnej florze jelitowej może być wystąpienie biegunki poantybiotykowej (ang. Antibiotic Associated Diarrhea, AAD), a także rzekomobłoniastego zapalenia okrężnicy.
Ryzyko wystąpienia biegunki zależy od rodzaju antybiotyku, a także indywidualnej wrażliwości pacjenta. Wysokie lub średnie ryzyko wystąpienia AAD związane jest ze stosowaniem antybiotyków o szerokim spektrum działania przeciwbakteryjnego, takich jak:[1]
- klindamycyna,
- penicyliny, w tym połączenie amoksycyliny z kwasem klawulanowym,
- część cefalosporyn.
Mniejsze ryzyko występuje w przypadku antybiotyków, które w niewielkim stopniu wchłaniają się z przewodu pokarmowego, np. ryfaksyminy (Xifaxan).
Przegląd systematyczny Cochrane z 2019 r. wykazał, że probiotyki znacząco redukują ryzyko wystąpienia biegunki poantybiotykowej u dzieci,[2] a metaanaliza z 2021 r. potwierdziła ich skuteczność w zapobieganiu AAD u dorosłych.[3]Opracowanie te nie rozróżniają pacjentów otrzymujących antybiotyki o wąskim i szerokim spektrum działania. Dlatego nie ma danych, które pozwoliłyby wnioskować, że pacjenci stosujący antybiotyki rzadziej wywołujące biegunkę nie odniosą korzyści z przyjmowania probiotyków.
Szczepami rekomendowanymi przez ESPHEGAN (The European Society for Paediatric Gastroenterology Hepatology and Nutrition) i WGO (World Gastroenterology Organisation) w zapobieganiu biegunce związanej z antybiotykoterapią są Saccharomyces boulardii CNCM I-745 i Lactobacillus rhamnosus GG.[4][5]

- Mekonnen, S. A., Merenstein, D., Fraser, C. M., Marco, M. L. (2020). Molecular mechanisms of probiotic prevention of antibiotic-associated diarrhea. Current opinion in biotechnology, 61, 226–234. https://doi.org/10.1016/j.copbio.2020.01.005 ⬏
- Guo, Q., Goldenberg, J. Z., Humphrey, C., El Dib, R., Johnston, B. C. (2019). Probiotics for the prevention of pediatric antibiotic-associated diarrhea. The Cochrane database of systematic reviews, 4(4), CD004827. https://doi.org/10.1002/14651858.CD004827.pub5 ⬏
- Goodman, C., Keating, G., Georgousopoulou, E., Hespe, C., & Levett, K. (2021). Probiotics for the prevention of antibiotic-associated diarrhoea: a systematic review and meta-analysis. BMJ open, 11(8), e043054. https://doi.org/10.1136/bmjopen-2020-043054 ⬏
- Szajewska, H., Berni Canani, R., Domellöf, M., Guarino, A., Hojsak, I., Indrio, F., Lo Vecchio, A., Mihatsch, W. A., Mosca, A., Orel, R., Salvatore, S., Shamir, R., van den Akker, C. H. P., van Goudoever, J. B., Vandenplas, Y., Weizman, Z., & ESPGHAN Special Interest Group on Gut Microbiota and Modifications (2023). Probiotics for the Management of Pediatric Gastrointestinal Disorders: Position Paper of the ESPGHAN Special Interest Group on Gut Microbiota and Modifications. Journal of pediatric gastroenterology and nutrition, 76(2), 232–247. https://doi.org/10.1097/MPG.0000000000003633 ⬏
- World Gastroenterology Organisation. (2023). Probiotics and prebiotics. Pobrano z: https://www.worldgastroenterology.org/guidelines/probiotics-and-prebiotics/probiotics-and-prebiotics-english⬏
Piśmiennictwo




