Pytanie

Na rynku dostępnych jest wiele preparatów przeciwkaszlowych. W czym Levofree jest lepszym wyborem od innych leków na kaszel?

Krótka odpowiedź

Preparat Levofree, czyli lek z lewodropropizyną, może być lepszym wyborem od innych preparatów na rynku, ponieważ:

• nie zawiera cukru, który jest pożywką dla bakterii i niszczy szkliwo, a także daje nieświeży oddech. Dzięki temu, że nie zawiera cukru, może być polecony cukrzykowi oraz pacjentowi, u którego występuje męczący kaszel w nocy, bez konieczności ponownego mycia zębów,
• nie zawiera alkoholu, dzięki czemu pacjent po zażyciu leku może prowadzić samochód,
• nie zawiera barwników, które mogą uczulać niektórych pacjentów i budzić obawy opiekunów,
• nie zawiera parabenów, czyli konserwantów, które mogą powodować podrażnienia śluzówki żołądka, zwłaszcza u pacjentów z chorobą wrzodową oraz odczyny alergiczne,^[1]
• nie uzależnia i nie może być używany do celów pozamedycznych – wykazuje przewagę w stosunku do preparatów z kodeiną i dekstrometorfanem, których stosowanie wiąże się z ryzykiem nadużywania. Preparaty z lewodropropizyną nie wykazują działania uzależniającego i mogą być bezpiecznie stosowane w leczeniu kaszlu poinfekcyjnego, który może utrzymywać się nawet kilka tygodni po chorobie,
• lewodropropizyna jest skutecznym środkiem przeciwkaszlowym zarówno dla dzieci i dorosłych, może być stosowana już powyżej 2. roku życia – preparaty przeciwkaszlowe z kodeiną mogą być stosowane dopiero powyżej 12. roku życia,
• lewodropropizyna zawarta w preparacie wykazuje lepszy profil bezpieczeństwa niż kodeina lub dekstrometorfan, nie wchodzi w istotne interakcje i nie wywołuje działań niepożądanych ze strony ośrodkowego układu nerwowego, gdyż działa jedynie w drogach oddechowych,^[2]
• może być stosowany przez astmatyków – lewodropropizyna nie prowadzi do obturacji, lecz wręcz znosi skurcz oskrzeli, w odróżnieniu od kodeiny i dekstrometorfanu, które są przeciwwskazane przy astmie.^[3]

Levofree to nie syrop, lecz roztwór, więc nie zawiera cukru i dzięki temu może być bez przeszkód stosowany przez diabetyków, a także podany dzieciom na noc – nie niszczy szkliwa.

Wyjaśnienie

Kaszel jest istotnym mechanizmem obronnym, który umożliwia oczyszczenie wydzieliny z dróg oddechowych i zapobiega przenikaniu ciał obcych do dróg oddechowych. Jednak w pewnych przypadkach przewlekły suchy kaszel jest stanem patologicznym i mogą mu towarzyszyć ból w klatce piersiowej, bezsenność, zmęczenie czy ból głowy, co niekorzystnie wpływa na jakość życia. Odruch kaszlowy jest wytwarzany przez tę samą pulę neuronów, która zaangażowana jest w generowanie odruchu oddychania. Leki przeciwkaszlowe o działaniu ośrodkowym takie jak opioidy mogą w ten sposób hamować wentylację. Lewodropropizyna jest to nieopioidowy lek przeciwkaszlowy, który działa na poziomie nerwów czuciowych dróg oddechowych, przez co nie wpływa na odruch oddychania.^[4] Kaszel nocny powoduje wybudzanie, co wpływa na jakość życia. Preparat Levofree dzięki temu, że nie zawiera cukru może być stosowany również w nocy bez konieczności mycia zębów po jego zastosowaniu.^[5]

Kolejną cechą wyróżniającą preparat Levofree jest to, że nie zawiera parabenów, które mogą uczulać niektórych pacjentów. Substancje pomocnicze są powszechnie stosowane w produktach leczniczych i mogą być odpowiedzialne za reakcje nadwrażliwości na konkretny lek. Parabeny to alifatyczne estry kwasu parahydroksybenzoesowego, które u niektórych pacjentów mogą powodować ciężkie kontaktowe zapalenie skóry.^[6]

U dorosłych pacjentów z patologicznym kaszlem, randomizowane, podwójne zaślepione badanie wykazało, że lewodropropizyna jest skuteczniejsza od placebo w leczeniu kaszlu oskrzelowego, porównywalnie do dekstrometorfanu w przypadku kaszlu nieproduktywnego i porównywalne z dihydrokodeiną w leczeniu kaszlu związanego z rakiem płuc.^[7][8] W przypadku osób dorosłych dwa badania kliniczne porównujące lewodropropizynę z lekami przeciwkaszlowymi o działaniu ośrodkowym, takimi jak dekstrometorfan i dihydrokodeina wykazały, że lewodropropizyna rzadziej powoduje senność. Dodatkowo w odróżnieniu od preparatów z kodeiną i dekstrometorfanem lewodropropizyna może być bezpiecznie stosowania u astmatyków.

W randomizowanym podwójnie zaślepionym badaniu porównywano skuteczność i tolerancję lewodropropizyny w porównaniu do dekstrometorfanu u dzieci z zapaleniem oskrzeli. Nasilenie kaszlu było znacznie mniejsze po 2-3 dniach podawania w grupie lewodropropizyny w porównaniu do pacjentów przyjmujących dekstrometorfan.^[9]

Piśmiennictwo

1. Andreozzi, L., Giannetti, A., Cipriani, F., Caffarelli, C., Mastrorilli, C., & Ricci, G. (2019). Hypersensitivity reactions to food and drug additives: problem or myth?. Acta bio-medica : Atenei Parmensis, 90(3-S), 80–90. https://doi.org/10.23750/abm.v90i3-S.8168⬏
2. Zanasi, A., Lanata, L., Fontana, G., Saibene, F., Dicpinigaitis, P., & De Blasio, F. (2015). Lewodropropizine for treating cough in adult and children: a meta-analysis of published studies. Multidisciplinary respiratory medicine, 10(1), 19. https://doi.org/10.1186/s40248-015-0014-3⬏
3. V. Papa (1994). Codeine-induced Bronchoconstriction and Putative Bronchial Opiate Receptors in Asthmatic Subjects. Pulmonary Pharmacology 5(7), 333-341. https://doi.org/10.1006/pulp.1994.1039⬏
4. Mannini, C., Lavorini, F., Zanasi, A., Saibene, F., Lanata, L., & Fontana, G. (2017). A Randomized Clinical Trial Comparing the Effects of Antitussive Agents on Respiratory Center Output in Patients With Chronic Cough. Chest, 151(6), 1288–1294. https://doi.org/10.1016/j.chest.2017.02.001⬏
5. Lee, K. K., & Birring, S. S. (2010). Cough and sleep. Lung, 188 Suppl 1, S91–S94. https://doi.org/10.1007/s00408-009-9176-0 ⬏
6. Simon R. A. (1984). Adverse reactions to drug additives. The Journal of allergy and clinical immunology, 74(4 Pt 2), 623–630. https://doi.org/10.1016/0091-6749(84)90116-7⬏
7. Catena, E., & Daffonchio, L. (1997). Efficacy and tolerability of levodropropizine in adult patients with non-productive cough. Comparison with dextromethorphan. Pulmonary pharmacology & therapeutics, 10(2), 89–96. https://doi.org/10.1006/pupt.1997.0083⬏
8. Luporini, G., Barni, S., Marchi, E., & Daffonchio, L. (1998). Efficacy and safety of levodropropizine and dihydrocodeine on nonproductive cough in primary and metastatic lung cancer. The European respiratory journal, 12(1), 97–101. https://doi.org/10.1183/09031936.98.12010097⬏
9. Zanasi, A., Lanata, L., Fontana, G., Saibene, F., Dicpinigaitis, P., & De Blasio, F. (2015). Levodropropizine for treating cough in adult and children: a meta-analysis of published studies. Multidisciplinary respiratory medicine, 10(1), 19. https://doi.org/10.1186/s40248-015-0014-3⬏