Pytanie
Jaką igłę powinien użyć pacjent przy wstrzyknięciu insuliny? Czy masa ciała pacjenta ma wpływ na rodzaj igły użytej do podania leku? Czym kierować się przy wyborze igły do podania leku pozajelitowo?
Krótka odpowiedź
Wielkość igły do iniekcji należy dobrać uwzględniając cechy leku oraz parametry pacjenta. Na wybór igły ma wpływ wiek pacjenta, masa ciała pacjenta, miejsce podania leku, ilość leku do podania, postać farmaceutyczna, oraz droga podania (podanie śródskórne, podskórne, domięśniowe, dożylne).
Wyjaśnienie
Leki podawane drogą pozajelitową można podawać w iniekcjach: śródskórnych, podskórnych, domięśniowych oraz dożylnych. Igły jednorazowe wykorzystywane do wstrzyknięć występują w kilku rozmiarach określanych na dwa sposoby: poprzez średnicę igły podaną w milimetrach (np. rozmiar 0,7 mm lub 0,8 mm) lub poprzez skalę G – Gauge (22 G lub 21 G odpowiednio). Ponadto wszystkie igły iniekcyjne posiadają na opakowaniach kody barwne zgodne z normami ISO 6009.[1]
Decyzję o wyborze igły do podania leku należy podjąć w oparciu o parametry pacjenta oraz cechy i sposób podania leku. Cechy pacjenta, które są istotne przy wyborze igły do iniekcji to: wiek, masa ciała, BMI. Cechy leku decydujące o wyborze igły to sposób podania, postać farmaceutyczna (roztwór wodny, roztwór olejowy) oraz ilość leku do podania.
Jeśli konieczne jest wstrzyknięcie niewielkiej ilości leku, mniej bolesne będzie użycie cienkiej igły o dużej średnicy niż szerszej igły o mniejszej grubości. W przypadku konieczności podania większych ilości leku, lepszym wyborem jest szersza igła o mniejszej średnicy. Chociaż ten sposób może być bardziej bolesny, dostarczy lek szybciej niż cienka igła o dużej średnicy.[2]
Przy doborze długości igły jednym z kryterium wyboru będzie droga podania leku. Lekiem zwykle podawanym drogą wstrzyknięć podskórnych jest insulina. Korzystanie z igieł 4, 5 i 6 mm, które w porównaniu z igłami dłuższymi zabezpieczają przed iniekcją domięśniową, zapewnia podanie insuliny do tkanki podskórnej. Przy stosowaniu igły o długości 4 mm można podać lek pod kątem 90o bez robienia fałdu skórnego. W przypadku dzieci i młodzieży korzystających z igły 5 lub 6 mm należy podnieść fałd przy każdym wstrzyknięciu. Grubość skóry człowieka może być różna i wzrastać z wiekiem, jednak rzadko przekracza wartość 3 mm, nawet u osób otyłych. Zastosowanie igieł o długości powyżej 6 mm znacznie zwiększa możliwość podania insuliny domięśniowo.[3] Podanie insuliny domięśniowo powoduje zwiększoną bolesność w trakcie wstrzyknięcia, nieprzewidywalną zmienność we wchłanianiu insuliny, a więc duże wahania w stężeniu glukozy we krwi pacjenta, oraz zmiany w miejscu wstrzyknięcia (sinica, krwawienie).

- Ciechaniewicz, W., Cybulska, A. M., Grochans, E., Łoś, E. (2022). Wstrzyknięcia śródskórne, podskórne, domięśniowe i dożylne. Wydawnictwo Lekarskie PZWL.⬏
- Beirne, P. V., Hennessy, S., Cadogan, S. L., Shiely, F., Fitzgerald, T., & MacLeod, F. (2018). Needle size for vaccination procedures in children and adolescents. The Cochrane database of systematic reviews, 8(8), CD010720. https://doi.org/10.1002/14651858.CD010720.pub3⬏
- Frid, A. H., Hirsch, L. J., Menchior, A. R., Morel, D. R., & Strauss, K. W. (2016). Worldwide Injection Technique Questionnaire Study: Population Parameters and Injection Practices. Mayo Clinic proceedings, 91(9), 1212–1223. https://doi.org/10.1016/j.mayocp.2016.06.011⬏
Piśmiennictwo




