Do apteki zgłasza się pacjentka 24 (l.), której zalecono stosowanie leku Mysimba. Ma ona jednak pewne wątpliwości odnośnie tego leku. Słyszała, że leki stosowane we wstrzykiwaczach są skuteczniejsze i chce zrozumieć, dlaczego lekarz, mimo jej prośby, nie zalecił jej zastrzyku, który stosuje się raz w tygodniu. Pacjentka zapytana o choroby współistniejące wyznała, że ma problem z nadmiernym objadaniem się.

Wywiad i obserwacje

Z wywiadu przeprowadzonego z pacjentką wynika, że:

• Cierpi na zespół kompulsywnego objadania się.
• Nie przyjmuje na stałe żadnych leków.

Interwencja

Poinformowano pacjentkę, że lekarz zaordynował przyjmowanie leku Mysimba prawdopodobnie ze względu na to, że cierpi na zespół kompulsywnego objadania się. Choroba ta wiąże się otyłością i poważnymi zaburzeniami depresyjnymi, dlatego ważne jest tutaj kompleksowe działanie, które zapewnia lek Mysimba. Wyjaśniono, że przeprowadzone badania wykazały, że połączenie dwóch leków z różnych grup terapeutycznych zawartych w leku Mysimba wykazuje skuteczność w leczeniu zespołu kompulsywnego objadania się, poprzez zmniejszenie łaknienia. U badanych pacjentów zauważono znaczne zmniejszenie chęci sięgania po jedzenie. Poinformowano pacjentkę, że głównymi działaniami niepożądanymi, które pojawiają się w trakcie terapii, są nudności, o największym nasileniu w czasie pierwszego tygodnia terapii, a także lęk. Działania niepożądane podczas terapii lekiem Mysimba można jednak skutecznie opanować poprzez zmniejszenie dawki lub wolniejsze zwiększenie dawki. Wyjaśniono pacjentce, że zespół kompulsywnego objadania się jest chorobą o podłożu psychicznym i zastosowanie leków podawanych we wstrzykiwaczach, zawierających takie substancje jak semaglutyd czy liraglutyd, nie będą w tym przypadku pomocne, pomimo tego, że wpływają one na zmniejszenie łaknienia.

Zaburzenie napadowego objadania się jest najczęstszym zaburzeniem odżywania w populacji ogólnej i dotyka wszystkie grupy wiekowe. Wiąże się z otyłością i poważnymi zaburzeniami depresyjnymi. Połączenie leków z dwóch grup terapeutycznych, antagonisty opioidowego – naltreksonu o przedłużonym uwalnianiu z lekiem przeciwdepresyjnym – bupropionem jest skuteczne w leczeniu otyłości, u pacjentów z nadwagą jak i tych z chorobami współistniejącymi (cukrzycą, nadciśnieniem i dyslipidemią). Leki te działają na poziomie podwzgórza i układu nagrody regulując przyjmowanie pokarmu.^[1][2]

W metaanalizie 2020 roku terapia kombinacja naltreksonu i bupropionu znacznie zmniejszyła napadowe objadanie się. Dodatkowo terapia była dość dobrze tolerowana, najczęstszym działaniem niepożądanym, występującym u 67% pacjentów były nudności, najsilniejsze w pierwszym tygodniu leczenia. Dodatkowo u 22% badanych pojawił się lęk. Działania niepożądane zostały opanowane poprzez zmniejszenie dawki leku, lub wolniejsze zwiększanie dawki.^[3] Stosowanie leku Mysimba w leczeniu zaburzenia napadowego objadania się nie jest jeszcze oficjalnie zatwierdzone, natomiast przeprowadzane dotąd metaanalizy wykazują pozytywne efekty tej terapii w danej jednostce chorobowej.

Piśmiennictwo

1. Carbone, E. A., Caroleo, M., Rania, M., Calabrò, G., Staltari, F. A., de Filippis, R., Aloi, M., Condoleo, F., Arturi, F., & Segura-Garcia, C. (2021). An open-label trial on the efficacy and tolerability of naltrexone/bupropion SR for treating altered eating behaviours and weight loss in binge eating disorder. Eating and weight disorders : EWD, 26(3), 779–788. https://doi.org/10.1007/s40519-020-00910-x abstrakt⬏
2. Guerdjikova, A. I., Walsh, B., Shan, K., Halseth, A. E., Dunayevich, E., & McElroy, S. L. (2017). Concurrent Improvement in Both Binge Eating and Depressive Symptoms with Naltrexone/Bupropion Therapy in Overweight or Obese Subjects with Major Depressive Disorder in an Open-Label, Uncontrolled Study. Advances in therapy, 34(10), 2307–2315. https://doi.org/10.1007/s12325-017-0613-9 pełny tekst⬏
3. Grilo, C. M., Lydecker, J. A., Morgan, P. T., &Gueorguieva, R. (2021). Naltrexone + Bupropion Combination for the Treatment of Binge-eating Disorder with Obesity: A Randomized, Controlled Pilot Study. Clinical therapeutics, 43(1), 112–122.e1. https://doi.org/10.1016/j.clinthera.2020.10.010 pełny tekst⬏