Pętla Henlego to fragment nefronu, którego główną funkcją jest zagęszczenie moczu. Znajduje się w rdzeniu nerkowym. Składa się z:

• ramienia zstępującego, które jest wysoce przepuszczalne dla wody i słabo przepuszczalne dla jonów i mocznika,
• ramienia wstępującego, które w części cienkiej jest przepuszczalne dla jonów i nieprzepuszczalne dla wody, a w dalszej części (wznoszącej) jony potasu, sodu i chloru są aktywnie usuwane do otaczającego płynu.

Gradient stężeń napędza również absorpcję jonów wapnia i magnezu. Ostatnia część pętli Henlego odpowiada za odprowadzenie moczu do dalszej części nefronu.

Mechanizm wzmacniacza przeciwprądowego

Mechanizm działania wzmacniacza przeciwprądowego przedstawiono na schemacie.

Ze względu na to, że usuwanie wody opiera się na mechanizmie osmozy, im wyższe stężenie jonów w płynie śródmiąższowym, tym więcej wody opuszcza kanalik pętli Henlego, a co za tym idzie, rośnie stężenie soli w kanaliku. Im wyższe stężenie jonów w kanaliku, tym więcej jonów jest aktywnie pompowanych do płynu śródmiąższowego.