Polska nazwa lubczyku odwołuje się do słowa „lubić”, co w staropolskim języku znaczyło „kochać”. Lubczyk jest znany od wieków jako ziele miłosne. Dziewczęta podawały ukochanym napoje z dodatkiem lubczyku. Wierzono, że jeśli do pierwszej kąpieli noworodka doda się tej rośliny, to zapewni się dziecku szczęście w miłości. Lubczyk ponadto miał zastosowanie w lecznictwie – Grecy żuli liście i nasiona lubczyku, aby wspomóc trawienie i ułatwić usuwanie gazów z przewodu pokarmowego.
Surowce
Korzeń lubczyku – Levistici radix
Skład chemiczny
Głównymi substancjami aktywnymi zawartymi w korzeniu lubczyku jest olejek eteryczny (0,5-1,0%), w którym znajdują się: ligustylid, 3-butyloftalid, n-butylenoftalid, sedanolid, lakton kwasu sedanowego, α- i β-pinen, α- i β-felandren, α-terpineol, estry kwasów octowego i walerianowego. Ponadto w korzeniu lubczyku znajdują się kumaryny (psoralen, bergapten), kwas kawowy i chlorogenowy, glukozyd β-sitosterolu, kwasy organiczne i skrobia.
Działanie
Korzeń lubczyku wykazuje działanie:
- moczopędne,
- spazmolityczne,
- wykrztuśne.
Zastosowanie poparte wynikami badań klinicznych
Brakuje badań klinicznych potwierdzających celowość stosowania korzenia lubczyku.
Zastosowanie jako tradycyjny produkt leczniczy roślinny
Korzeń lubczyku może być stosowany w leczeniu takich dolegliwości jak:
- Schorzenia przebiegające ze zmniejszonym wydalaniem moczu.[1]
Zastosowanie w medycynie ludowej
Korzeń lubczyku w medycynie ludowej stosuje się na takie schorzenia jak: choroby dróg moczowych i górnych dróg oddechowych, choroby przebiegające z niedostatecznym wydzielaniem żółci.
Interakcje
Nie są znane interakcje korzenia lubczyku z lekami.
Bezpieczeństwo stosowania
Według monografii EMA, ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania, nie zaleca się przyjmowania korzenia lubczyku w czasie ciąży i laktacji oraz podawania pacjentom do 18. roku życia.
Praktyczne wskazówki dla pacjentów
Korzeń lubczyku wykazuje właściwości moczopędne, spazmolityczne i lekko wykrztuśne.[1]
Korzeń lubczyku wykorzystuje się w terapii chorób dróg moczowych (stany zapalne i kamica nerkowa), w stanach skurczowych przewodu pokarmowego i dróg żółciowych, w nieżytach górnych dróg oddechowych i w nieżytach żołądka.
Nie zaleca się stosowania lubczyku kobietom w ciąży i w czasie karmienia piersią, pacjentom z upośledzoną funkcją nerek, z obrzękami pochodzenia sercowego oraz stosującym leki moczopędne.
Przykładowe preparaty
Leki zawierające lubczyk ogrodowy to:
- Korzeń lubczyka (FLOS) – zioła do zaparzania (do stosowania moczopędnie w stanach zapalnych dróg moczowych).
Ponadto lubczyk ogrodowy lub wyciągi są składnikiem leków złożonych:
- Canephron – tabletki drażowane (do stosowania w łagodnych stanach zapalnych dolnych dróg moczowych, wspomagająco i profilaktycznie w kamicy nerkowej).
- Canephron N – krople doustne (do stosowania w łagodnych stanach zapalnych dolnych dróg moczowych, wspomagająco i profilaktycznie w kamicy nerkowej).
- Fitolizyna – pasta do sporządzania zawiesiny doustnej (do stosowania pomocniczo w stanach zapalnych, infekcjach i kamicy dróg moczowych oraz w profilaktyce kamicy nerkowej).
Piśmiennictwo
Warto wiedzieć, że choć brakuje badań klinicznych potwierdzających celowość stosowania korzenia lubczyku, to niektóre złożone leki naturalne zawierające w swoim składzie wyciąg z lubczyku, mogą pochwalić się wiarygodnymi badaniami dokumentującymi ich skuteczność w leczeniu schorzeń infekcyjnych dróg moczowych.