Łacińska nazwa rośliny nawiązuje do alchemików, którzy zbierali znajdującą się na liściach przywrotnika wodę, wierząc, że moc zioła pomoże im rozwiązać problem kamienia filozoficznego. W medycynie ludowej przywrotnik był używany przy bolesnych menstruacjach i w menopauzie.

Surowce

Ziele przywrotnika – Alchemillae herba

Skład chemiczny

Ziele przywrotnika ma w swoim składzie garbniki, fenolokwasy i flawonoidy (kwercetyna, rutyna).

Działanie

Ziele przywrotnika ma działanie:

• przeciwbiegunkowe,
• ściągające,
• przeciwzapalne,
• przeciwwirusowe,
• przeciwutleniające,
• ułatwiające gojenie,
• hamujące aktywność elastazy.

Wymienione kierunki działań nie są poparte wynikami badań klinicznych lub in vivo.

Zastosowanie poparte wynikami badań klinicznych

Brakuje badań klinicznych, które potwierdzałyby celowość stosowania ziela przywrotnika.

Zastosowanie jako tradycyjny produkt leczniczy roślinny

Przywrotnik nie ma monografii EMA, lecz na rynku polskim dostępny jest surowiec w postaci leku do wewnętrznego stosowania.

Zastosowanie w medycynie ludowej

W medycynie ludowej ziele przywrotnika stosuje się w takich dolegliwościach jak: biegunka, bóle brzucha, menopauza, bolesne menstruacje, rany, wzdęcia, stany zapalne pochwy.

Interakcje

Nie są znane interakcje ziela przywrotnika z lekami.^[1]

Bezpieczeństwo stosowania

Nie zaleca się stosowania ziela przywrotnika kobietom w ciąży i w czasie laktacji ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa.^[1]

Przykładowe preparaty

Na polskim rynku są dostępne leki zawierające przywrotnik pospolity, takie jak:

• Ziele przywrotnika (FLOS) – zioła do sporządzania odwaru (do stosowania pomocniczo w biegunce o małym nasileniu).

Piśmiennictwo

1. DerMarderosian A, Beutler JA [red]: The Review of Natural Products. Facts & Comparisons, 2014.⬏⬏