W medycynie wiązówka błotna wykorzystywana była od lat jako środek o działaniu przeciwkrwotocznym. Celtowie stosowali kwiat wiązówki na bóle i gorączkę – wiązówka była jednym z ważniejszych ziół starożytnej Europy. W XIX wieku odkryto, że wiązówka błotna jest bogatym źródłem salicylanów. Od dawnej nazwy wiązówki (Spirea ulmaria) pochodzi nazwa „aspiryna”.
Surowce
Ziele wiązówki – Filipendulae ulmariae herba
Skład chemiczny
Ziele wiązówki zawiera glikozydy fenolowe (salicyna, populina), flawonoidy (rutyna, hiperozyd, spireozyd), garbniki, olejek eteryczny, salicylan metylu i kwas salicylowy.[1]
Działanie
Kwiat wiązówki wykazuje działanie:
- bakteriostatyczne (potwierdzone dla olejku z wiązówki),
- przeciwzapalne (w badaniach in vitro),
- gastroprotekcyjne (w badaniach na zwierzętach wykazano, że wyciąg z wiązówki ogranicza gastrotoksyczne działanie kwasu acetylosalicylowego).
Kwiat wiązówki, pomimo swojego przeciwzapalnego działania, nie zwiększa ryzyka owrzodzeń przewodu pokarmowego.
Zastosowanie poparte wynikami badań klinicznych
Kwiat wiązówki nie był badany klinicznie.
Zastosowanie jako tradycyjny produkt leczniczy roślinny
Kwiat wiązówki może być stosowany w leczeniu takich dolegliwości jak:
- przeziębienie,
- bóle stawowe.[2]
Zastosowanie w medycynie ludowej
Historycznie wiązówka była stosowana jako surowiec przeciwbiegunkowy (co jest uzasadnione dużą zawartością garbników) oraz jako środek przeciwbólowy i przeciwgorączkowy.
Interakcje
W związku z zawartością garbników, przyjmowanie żelaza i naparów z kwiatu wiązówki powinno być oddzielone 2-godzinną przerwą w czasie.
Bezpieczeństwo stosowania
Przyjmowanie naparów z kwiatów wiązówki może mieć wpływ na krzepliwość krwi, więc należy na tydzień przed zabiegiem zaprzestać jego stosowania.
Preparaty z kwiatu wiązówki nie powinny być stosowane przez osoby z nadwrażliwością lub alergią na salicylany.
Przykładowe preparaty
Leki zawierające wiązówkę błotną to
- Kwiat wiązówki (FLOS/Kawon) – zioła do zaparzania (do stosowania pomocniczo w przeziębieniu).
Ponadto wyciąg z wiązówki błotnej jest składnikiem leków złożonych:
- Reumaherb – tabletki powlekane (do stosowania w chorobach zwyrodnieniowych stawów).
Piśmiennictwo