Inhibitory dipeptydylopeptydazy 4 (inhibitory DPP-4, gliptyny) to leki hipoglikemizujące stosowane w farmakoterapii cukrzycy typu II.
Gliptyny stosowane są doustnie w drugim etapie leczenia cukrzycy typu 2 jako dodatkowe leki w skojarzeniu z metforminą i innymi lekami hipoglikemizującymi. Mogą być stosowane również w monoterapii.[1]
Mechanizm działania gliptyn
Gliptyny hamują całkowicie aktywność enzymu dipeptydylopeptydazy 4 (DPP-4) odpowiedzialnego za inaktywacje inkretyny GLP (ang. glucagon-like peptide) oraz inkretyny GIP (ang. glucose-dependent insulinotropic polypeptide). Inaktywacja DPP-4, powoduje, że wzrasta stężenie inkretyn, a to skutkuje zahamowaniem uwalniania glukagonu oraz zwiększeniem wydzielania insuliny. Efektem końcowym jest obniżenie stężenia glukozy we krwi.[2]
Podział gliptyn
Gliptyny stosowane są doustnie raz na dobę.[3][4] Można wyróżnić takie gliptyny jak:
- saksagliptyna (Onglyza, w: Komboglyze)
- sitagliptyna (Januvia, w: Janumet, w: Steglujan)
- linagliptyna (Trajenta, w: Glyxambi)
- wildagliptyna (Galvus, w: Eucreas)
Wskazówki dotyczące stosowania inhibitorów DPP-4
Stosując gliptyny, należy pamiętać, że:
- gliptyny nie powodują wzrostu masy ciała, dlatego są preferowane u osób z dużą otyłością,
- do najczęściej występujących działań niepożądanych gliptyn należą ból głowy oraz infekcje górnych dróg oddechowych.[5]
Pozostałe grupy leków stosowane w leczeniu cukrzycy omówiono w innych opracowaniach:
- (Patrz: “Insuliny”.)
- (Patrz: “Inkretynomimetyki”.)
- (Patrz: “Pochodne sulfonylomocznika”.)
- (Patrz: “Tiazolidynediony”.)
Tematykę cukrzycy poruszyliśmy także w innych opracowaniach:
- (Patrz: “Powikłania cukrzycy”.)
- (Patrz: “Przegląd Lekowy: Neuropatia, cukrzyca i zaburzenia erekcji [Case #19]”.)
Piśmiennictwo
