Inhibitory monoaminooksydazy, IMAO (ang. monoamine oxidase inhibitors, MAOIs) – grupa związków, które hamują aktywność enzymów z rodziny enzymów oksydazy monoaminowej, stosowane głównie w leczeniu atypowej depresji i choroby Parkinsona. Ze względu na ryzyko nawet śmiertelnych interakcji leków z tej grupy z innymi lekami lub nawet składnikami obecnymi w diecie (tyramina w serach pleśniowych) większość z IMAO została wycofana z lecznictwa.
Obecnie stosowane są wyłącznie leki selektywnie blokujące MAO. Lista leków dostępnych w Polsce jest dość krótka, bo jest to zaledwie kilka preparatów.
Inhibitory MAO typu A — bezpieczne i stosowane w zaburzeniach depresyjnych, fobiach społecznych:
- moklobemid (Aurorix, Mobemid, Moklar) – odwracalny preferencyjny IMAO typu A, hamuje rozpad dopaminy, serotoniny, i norepinerfryny, przez co zwiększa ich stężenie w szczelinie synaptycznej. Poprawia aktywność psychomotoryczną, nastrój, jakość snu, zmniejsza dystrofię, brak napędu, trudności w koncentracji, wyczerpanie.
Inhibitory typu B hamują wychwyt zwrotny amin katecholowych w zakończeniach nerwowych, zwiększają stężenie dopaminy w OUN:
- selegilina (Segan, Selgres) – wybiórczy i nieodwracalny IMAO typu B — stosowana w monoterapii lub w skojarzeniu z lewodopą i karbidopą w Chorobie Parkinsona,
- rasagilina (Azilect, Rasagiline Accord, Rasagiline ratiopharm, Rasagiline Vipharm) – silny, wybiórczy i nieodwracalny IMAO B (stosowana w monoterapii lub w terapii skojarzonej z lewodopą w chorobie Parkinsona).
