Trądzik różowaty (TR, rosacea, acne rosea) to przewlekła zapalna choroba skóry twarzy (głównie na skórze nosa, policzków, czoła i brody), występująca głównie u osób dojrzałych. Patogeneza choroby jest złożona i nie jest wyjaśniona. Patomechanizm dermatozy opiera się prawdopodobnie głównie na zjawiskom immunologicznym i zaburzeniom naczynioruchowym oraz w mniejszym stopniu udziale reaktywnych form tlenu, promieniowaniu ultrafioletowemu i czynnikom infekcyjnym.

Według National Rosacea Society wyróżnia się następujące postacie kliniczne trądziku różowatego:

• rumieniowo-teleangiektatyczna charakteryzująca się rumieniem w środkowej części twarzy (rumień utrzymuje się powyżej 10 minut lub jest stały) oraz obecnością drobnych, rozszerzonych naczyń krwionośnych (teleangiektazje)
• grudkowo-krostkową w której występuje stały rumień i obrzęk twarzy, występują grudki, drobne guzki i krostki w środkowej części twarzy
• przerostowo-naciekową w której poza powyższymi objawami występują nierówności i zgrubienia powierzchni skóry oraz zajmowanie nosa, czoła, oczu i łuków jarzmowych oraz uszu
• oczną, w której dochodzi zapalenia spojówek i brzegów powiek oraz nadwrażliwości na światło

Trądzik różowaty może, ale nie musi ewoluować z jednego podtypu do drugiego, a każdy symptom może przebiegać od postaci łagodnej, przez umiarkowaną do ciężkiej- dlatego ważna jest wczesna diagnoza i szybkie wdrożenie leczenia.^[1][2][3]

Piśmiennictwo

1. rosacea.org  [dostęp 20.10.2017]⬏
2. Robak E., Kulczycka L., Trądzik różowaty – współczesne poglądy na patomechanizm i terapię, 2010, pełny tekst⬏
3. Brzeziński P., Leczenie miejscowe w trądziku różowatym, 2010, pełny tekst⬏