Pytanie
Czy tirzepatyd (Mounjaro) korzystniej wpływa na utrzymanie prawidłowej glikemii w porównaniu do innych preparatów zarejestrowanych w leczeniu cukrzycy?
Krótka odpowiedź
Tirzepatyd wykazuje najwyższą skuteczność w regulowaniu stężenia glukozy we krwi oraz redukcji masy ciała wśród obecnie zarejestrowanych leków w Polsce. Jest to analog zarówno GLP-1, jak i GIP.
Wyjaśnienie
Tirzepatyd wskazany jest do stosowania u pacjentów dorosłych z niedostatecznie kontrolowaną cukrzycą typu 2 oraz w celu utrzymania prawidłowej masy ciała.[1] Według wytycznych z 2024 roku Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego tirzepatyd jest jednym z leków pierwszego wyboru w leczeniu cukrzycy typu 2. Wyróżnia się wśród innych leków diabetologicznych zarejestrowanych w Polsce mechanizmem działania. Oprócz agonistycznego działania na receptor glukagonopodobnego peptydu 1 (ang. glucagon-like peptide 1, GLP-1) pobudza również receptor dla glukozozależnego peptydu insulinotropowego (ang. gastric inhibitory peptide, GIP). Aktywacja GLP-1/GIP przyczynia się zarówno do zmniejszenia uczucia głodu (pobudzenie GLP-1), ale także poprawie metabolizmu tłuszczów i glukozy, dzięki aktywacji GIP.[2]
Metaanaliza z 2024 roku dowiodła, że terapia agonistami GLP-1 i GIP wykazuje więcej korzyści w porównaniu do zastosowania selektywnych induktorów GLP-1. Są nimi:
- wyższa skuteczność redukcji masy ciała, poprzez obniżenie stężenia lipidów, będącego następstwem agonistycznego działania na GIP:
- najwyższa dawka tirzepatydu (15 mg) powodowała spadek masy ciała o średnio 9,57 kg, natomiast najwyższa dawka semaglutydu (2 mg) redukowała wagę średnio o 4,57 kg;
- bardziej skuteczna kontrola glikemii, poprzez zmniejszenie poziomu hemoglobiny glikowanej (HbA1c), będącej odzwierciedleniem stężenia glukozy we krwi:
- dawka 15 mg tirzepatydu powodowała spadek HbA1c o średnio 21,61 mmol/mol, natomiast 2 mg semaglutydu powodują spadek średnio o 17,74 mmol/mol. [3]
Przewagą Mounjaro nad lekami stosowanymi doustnie (np. metformina) jest częstotliwość stosowania: doustne preparaty przyjmowane są kilka w ciągu dnia, tirzepatyd stosowany jest raz w tygodniu w postaci iniekcji, co dodatkowo zabezpiecza przed wahaniami stężenia glukozy we krwi.[2]
Co więcej, ryzyko wystąpienia hipoglikemii jest dużo niższe w przypadku stosowania tirzepatydu w porównaniu do terapii pochodnymi sulfonylomocznika (np. gliklazyd).[1]
Poinformuj pacjentów zaczynających terapię o znacznym spadku masy ciała, który może nastąpić przy stosowaniu leku Mounjaro. Wyjaśnij pacjentom, że istotne jest, aby stosowali lek regularnie (raz w tygodniu), wstrzykując preparat podskórnie w okolicę brzucha, ud lub ramienia.
Piśmiennictwo
- Eli Lilly. (2023). ChPL Mounjaro⬏⬏
- Bhagavathula, A. S., Vidyasagar, K., & Tesfaye, W. (2021). Efficacy and Safety of Tirzepatide in Patients with Type 2 Diabetes Mellitus: A Systematic Review and Meta-Analysis of Randomized Phase II/III Trials. Pharmaceuticals. 14, 991. https://doi.org/10.3390/ph14100991⬏⬏
- Karagiannis, T., Malandris, K., Avgerinos, I., Stamati, A., Kakotrichi, P., Liakos, A., Vasilakou, D., Kakaletsis, N., Tsapas, A., & Bekiari, E. (2024). Subcutaneously administered tirzepatide vs semaglutide for adults with type 2 diabetes: a systematic review and network meta-analysis of randomised controlled trials. Diabetologia, 10.1007/s00125-024-06144-1. Advance online publication. https://doi.org/10.1007/s00125-024-06144-1⬏
